شهدای کازرون، عملیات کربلای 5 یکی از بزرگترین و موفق ترین حملاتی بود که رزمندگان اسلام علیه دشمن بعثی انجام دادند. این عملیات از تاریخ 19/10/1365 آغاز و 70 روز به طول انجامید. این عملیات اگر چه به ظفر ختم شد اما شهیدان و جانبازان بسیاری را به جا گذاشت. اگر نبود رشادت رزمندگان اسلام این عملیات ها هیچ وقت به پیروزی نمی‌رسید. آنچه پیش روی شماست خاطره محمد هادی از نیروهای عمل کننده در این حمله است که لحظات سخت آن روزها را اینگونه روایت کرده است:

شهدا ی کازرون در گزارش سفر مقام معظم رهبری: شلمچه چه کرده است با جوان های کازرونی!

سری به مزار نصرالله مردانی هم می‌زنیم كه در یك پارك بزرگ در كنار بلوار، آرامگاهی برای آن عزیز ساخته‌اند كه البته هنوز تمام نشده و نیمه كاره است.در وسط آن هم سنگ قبر او دیده می‌شود.

 شهدای کازرون،سری می‌زنیم به گلزار شهدای كازرون كه در كنار بلوار شهید براتی و قدمگاه امامزاده سیدمحمد واقع شده است. از امامزاده زیارت می‌كنیم و قدم به گلزار شهدا می‌گذایم كه مزار شهدا در ردیف‌های منظم و در محوطه‌ای سرپوشیده قرار گرفته است. سنگ قبرها را می‌خوانم و تعجب می‌كنم. شلمچه چه كرده است با جوانهای كارزونی... شلمچه چه‌ها كرده است با جوانهای ما البته... اما اینجا از هر 3 سنگ قبر دو سنگ در شناسنامه پیشانی خود نشانی شلمچه را می‌دهند... شهدای عزیزی كه در اینجا سنگ مزارشان دیده می‌شود خونشان را در شلمچه به پای درخت اسلام فدیه كرده‌اند:‌

 شهدای کازرون، لازم است چند روزی به عقب برگردم تا به شیوه سازماندهی و رسیدن به عملیات توضیح مختصری بدهم.

بعد از انجام عملیات کربلای 4 و شهادت عده ی کثیری از رزمندگان و دوستان و برگشت از منطقه اروند و با همراهی داغ عزیزانی که سالیان دراز با آنان مأنوس بوده و اینک در هجرانشان میسوزیم، مراسمی در نمازخانه گردان فجر لشکر المهدی(عج) برگزار شد که قرار بود من متنی را تهیه کنم؛ متنی زخمی از سوزش درون نوشتم و شهید حبیب سیاوش آنرا خواند و بازماندگان در فراق شهدا گریستند. در نمازخانه، از اشک و آه و ناله و افغان غوغایی بر پا شده بود. همه مینالیدند تازه فهمیده بودیم که آن شب بر ما چه گذشته و چه گل هایی جا گذاشته ایم و برگشته ایم. به علت کثرت شهدا، قرار شد بازماندگان چند روزی به شهر بازگردند تا از التهاب به وجود آمده در شهر کمی بکاهند. در شهر شایعه ای مبنی بر اینکه همه بچه های کازرون به شهادت رسیده اند پیچیده شده بود و شهر در سکوت و غمی بزرگ فرو رفته بود.

  می خواهم برایتان از خودم بگویم. می خواهم شما را به سوی سفری جاودانه ببرم. شما را با خود آشنا سازم. شاید مرا بشناسید و شاید اصلا نام مرا نشنیده باشید. من شهر شهیدانم. من دیار عاشقانم. من نخل های بی سرم. من سرهای بی بدن و بدن های بی سرم. من پیکرهای پاره پاره فتاده در خونم. من قطعه ای از بهشتم. من صفایم، وفایم، شهیدم، اسیرم، رفیقم، غریبم. بچه ها سال هاست تنهایم گذاشته اند. دیگر از من سراغی نمی گیرند. گردغریبی برچهره ام نشسته است. تنها مونسم کلاه آهنی سوراخ شده از تیر قناسه، جیب خشاب خالی، کلاشی زنگ زده، ماسکی بدون فیلتر، آرپی جی در گل نشسته است. 

شهدای کازرون، چند روزی بود که رفته بودیم مقر قلاجه و آماده می‌شدیم برای عملیات کربلای یک که شهید نخبه زعیم رو با لباس نظامی در حالی که یک عمامه جمع و جور رو سرش بود دیدم. او از بچه های هشتگرد بود که در حوزه علمیه قائم چیذر درس می‌خوند و اعزام گرفته و به تخریب لشگر ده‌سیدالشهدا(ع) اومد. البته در گردان ما طلبه زیاد رفت و آمد می‌کرد.

اون روز موقع نماز ظهر و عصر کنار هم نشسته بودیم که بعد از سلام دادن نماز و وقت تقبل الله، تا دستم رو دراز کردم او دستم را به سختی فشرد که ناله‌ام بلند شد. اما به خنده گفت: نشکست که اینقدر سرو صدا میکنی.

کشتی‌گیری که فرمانده اطلاعات عملیات شد+عکس

در حالی که طبق معمول نگاهش به جلو بود می‌گفت: «برای از بین بردن تانک‌های دشمن و زره‌پوش‌های آنها، نیازی به موشک ضد زره نمی‌بینم! با «آر.پی.جی» بهتر و مقرون به صرفه‌تر است. من «آر.پی.جی» را به موشک ضد زره ترجیح می‌دهم ...!!».

شهدای کازرون، سردار شهید غلامرضا کیانپور در سال 1339 در خانواده‌ای محروم از نعمات مادی، اما پارسا و دیندار در محله سرآسیاب از محلات کرج دیده به جهان گشود. او در خانواده‌ای که مهر و عطوفت در آن سرشار بود، رشد کرد و تربیت یافت. دوره ابتدایی را در دبستان «مرادیان» به پایان رساند و پس از آن جهت ادامه تحصیلات وارد مدرسه «آزادی» تهران شد و این دوره را نیز با موفقیت پشت سر نهاد. سپس وارد یکی از دبیرستان‌های کرج شد و مقطع متوسطه را نیز با نمرات عالی گذراند. او از استعداد و هوش سرشاری برخوردار بود؛ بطوری که در تمام دوران تحصیل، شاگردی موفق بود و به حسن اخلاق مشهور بود و در بیشتر مقاطع تحصیلی جزء شاگردان ممتاز محسوب می‌شد؛ در همین راستا توانست دیپلم ریاضی فیزیک و علوم تجربی را با هم کسب نماید. در حین تحصیل هیچ‌گاه از شرکت در مراسم مذهبی غفلت نکرد و همواره در کسب معارف و تقویت بنیه معنوی تلاش وافر داشت. شرکت در مراسم مذهبی و محافل دینی را بر خود فرض می‌دانست و بر آن پافشاری می‌کرد.

رزمندگان در ۸ سال جنگ تحمیلی کربلا را مشق کردند

خاطرات روزهای جنگ از زبان یک رزمنده
یک رزمنده سقزی با بیان اینکه رزمندگان در هشت سال جنگ تحمیلی کربلا را مشق کردند، گفت: عشق به اسلام و حرکت در مسیر ولایت و رهبری موجب شد که چشم رزمندگان ایران در آن سال‌های جنگ غیر از خدا چیز دیگری نبیند.



شهدای کازرون، داستان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و هم پیمان شدن اکثر قریب به اتفاق کشورهای بلوک غرب و شرق و حتی هم پیمانی شوروی با عراق، داستانی است که تا به حال بارها آن را به صورت مختلف از زبان افرادی که از زوایای مختلفی به جنگ می‌نگرند، شنیده‌اید.

ماجرای شفای اسیری که قطع نخاع بود

وقتی داوود را با عکس‌ها رادیولوژی‌اش به بیمارستان موصل برده و به جراح معالج نشان دادند او با عصبانیت داد زده بود که: «مگر دیوانه شده‌اید؟ غیر ممکن است که این عکس‌ها مربوط به داوود باشد!»

شهدای کازرون، هر وقت چشم بچه‌ها به «داوود» می‌افتاد، بغض گلویشان را می‌گرفت و سر را به زیر می‌انداختند البته افراد دیگری هم بودند که زخم‌های شدیدی داشتند و حالشان وخیم بود اما هیچ کدام حالشان بدتر از داوود نبود.

شهدای کازرون،‌ در پی حملات گسترده هواپیماهای جنگی ارتش عراق، هجوم زمینی و سراسری این ارتش به سرزمین جمهوری اسلامی ایران آغاز شد.

 هدای کازرون، "یدالله ایزدی"شخصی پاک‌نیت و متدین و مورد اعتماد است. ساکن روستای کاظم‌آباد کرمان ، مداح اهل‌بیت علیهم السلام و اداره‌کننده هیئت حضرت رقیه (س) است.