حسین یوسفی آزاده با 8 سال دوره اسارت اکنون مهندس عمران است و در این رشته حرف ها و ایده هایی دارد، یوسفی می‌گوید: در یک خانواده مذهبی به‌دنیا آمدم و در عزاداری‌ها به صورت اصولی و شناختی شرکت می‌کردم. پدرم به هیچ چیز دیگری در مسئله تربیت به اندازه نماز، آن هم نماز اول وقت صبح اهمیت نمی‌داد و تاکید نداشت تا جایی که گاهی شده با ضربه زدن بیدارمان می‌کرد و سخت‌گیری می‌کرد. من آن ضربه را دوست دارم چرا که باعث خودسازی و هدایتم شد و زندگی معناداری به من بخشید. سال اول دبیرستان بودم که سال 57 مدارس تعطیل شد و در تظاهرات شرکت کردم. از 38 نفر دانش‌آموزان کلاس حداقل 37 نفر محصل‌ها در خط امام بودند. سال چهارم دبیرستان با اوج گیری جنگ و شهادت چند تن از همکلاسی‌هایم وارد جبهه شدم.